Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Οκτώβριος, 2014

Βόλτα. Της Ελεάννας Μαρτίνου.

Έργο: Ελεάννα Μαρτίνου, "Κανένας δεν μιλάει στο μετρό", μικτή τεχνική σε μουσαμά, 100εκ επί 100εκ, 2013 Περπατάω στην πόλη. Φοράω ακουστικά και ακούω Τhe Boy. Γύρω μου περπατάνε βιαστικά όρθια φαντάσματα. Χαζεύω το πεζοδρόμιο. Ακούω την κόρνα και το απότομο φρενάρισμα. Φωνές και βία. Στρίβω στο πρώτο στενό και συνεχίζω να περπατάω.  Αλλάζω πεζοδρόμιο για ν᾽ αποφύγω τον ενοχλητικό τύπο που με κοιτάει. Ξαφνικά μια κουτσουλιά σκάει δίπλα μου και στο τσακ γλιτώνω το μαύρο μου δερμάτινο. Στρίβω ξανά, έξω από το καφεκοπτείο. Το άρωμα του καφέ. Μετράω τα κέρματα της εβδομάδας και προχωράω. Μπαίνω στον εθνικό κήπο και ξαναβγαίνω. Αλλάζω κατεύθυνση, βλέπω από μακριά έναν παλιό συμμαθητή με χαρτοφύλακα και γυαλιστερό ασχεδίαστο παπούτσι. Ένα ζευγάρι περιμένει βαριεστημένα το φανάρι. Διασχίζω το γκρουπ με τα κίτρινα μπλουζάκια και συνεχίζω. Αφουγκράζομαι ήχους, βλέπω τα λαμπυρίσματα στα καπό των αυτοκινήτων, τα μηχανάκια εμφανίζονται από το πουθενά με ταχύτητα. Ο ταξιτζής μουτζώνει

Τζον Μπέργκερ, Θύλακες Αντίστασης. Σημειώσεις Ελεάννας Μαρτίνου.

῾Ο πολιτισμός μέσα στον οποίο ζούμε είναι ίσως ο πιο κλειστοφοβικός που έχει υπάρξει ποτέ. Στον πολιτισμό της παγκοσμιοποίησης, όπως στην κόλαση του Μπος, δεν υπάρχει κανένα ίχνος από το κάπου αλλού ή το κάπως αλλιώς. Αυτό που δίνεται είναι μια φυλακή. Και αντιμέτωπη με τέτοιον περιορισμό, η ανθρώπινη διάνοια υποβαθμίζεται σε απληστία῾. Τζον Μπεργκερ, Θύλακες Αντίστασης, Ενάντια στη μεγάλη ήττα του κόσμου, εκδ. Αντίλογος, 2007 Έργο: Ιερώνυμος Μπος, ο Κήπος των Επίγειων Απολαύσεων.

Γιώργος Τούγιας. Σημειώσεις Ελεάννας Μαρτίνου.

Διαβάζοντας τη μελέτη Ἡ ιδέα ως υλικό, το υλικό ως ιδέα῾ της Δωροθέας Κοντελετζίδου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Επίκεντρο, αντιλαμβάνομαι πως τα δίκτυα είναι ζωντανός οργανισμός και δημιουργούνται καθαρά με ιδιωτική πρωτοβουλία σε βάθος χρόνου, ειδικά όταν τα υποτιθέμενα επίσημα κρατικά δίκτυα είναι προς αμφισβήτηση και πλέον δεν χρηματοδοτούνται (κάθε κακό για καλό). Προσωπικά, από αυτό το βιβλίο έμαθα για πρώτη φορά το έργο του Γιώργου Τούγια, που μ᾽ ενδιαφέρει να μελετήσω περισσότερο, καθώς και για άλλες σημαντικές προσωπικότητες που άφησαν έργο και δεν έτυχε να είναι ούτε καθηγητές, ούτε σε πόστα εξουσίας, ούτε να φέρουν οι ίδιοι το έργο τους στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα να μην έχει γίνει ακόμη γνωστό. http://dp.iset.gr/artist/view.html?id=967&tab=artworks&start=0&limit=8