Στη σημερινή παρουσίαση έχουμε ως θέμα το κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, ή αλλιώς ονομαζόμενο ως «Σχολή της Νέας Υόρκης». Πιο συγκεκριμένα, θα μας απασχολήσουν τα στοιχεία ελληνικότητας και οι αναφορές στην ελληνική μυθολογία που εντοπίσαμε στο συγκεκριμένο κίνημα. Το ξεκίνημα του «Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού» τοποθετείται ιστορικά τη δεκαετία του 1940 έως το 1950, με κορύφωση το 1945. Εκείνη την εποχή θεωρήθηκε αναγκαίο η τέχνη και ο πολιτισμός να εξεταστούν εκ νέου, σε μια εποχή δύσκολη λόγω του πολέμου που προηγήθηκε.
Σύνδεσμος για το βίντεο:
https://www.youtube.com/watch?v=mMls4qTFxJ8&t=517s
Το Παιχνίδι Των Ορίων Και Η Αίσθηση Του Μέτρου. Παρουσίαση της Ελεάννας Μαρτίνου στους φοιτητές του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών Αθήνας
[Παρουσίαση της Ελεάννας Μαρτίνου στους φοιτητές του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών Αθήνας, στα πλαίσια του μαθήματος Τέχνη και Χώρος (εαρινό εξάμηνο), διδάσκων : Τάκης Κουμπής ] 9 Απριλίου 2013, Πειραιώς 256, Αίθουσα μαθημάτων Μ.Ε.Τ., Α.Σ.Κ.Τ. --> Όπως σε μια ανθρώπινη σχέση, τα εμπόδια και η σύγκρουση σε μαθαίνουν να κινείσαι και να συζητάς, έτσι και στην κατασκευή μιας εικόνας, η ισορροπία εμφανίζεται τη στιγμή εκείνη που τα πυκνώματα και τα αραιώματα βρίσκουν το μέτρο τους. Ο μουσικός Τζόν Κέιτζ ισχυρίζεται : « Δεν υπάρχει αυτό που λέμε σιωπή. Πάντοτε κάτι συμβαίνει και δημιουργεί ήχους » . Ο Κειτζ περιέγραψε πως, ακόμα και σε ένα απομονωμένο από τους ήχους δωμάτιο, ακόμα και τότε άκουγε δύο πράγματα: τον ήχο της καρδιάς του και την πορεία του αίματός του στο κεφάλι του. Παρόμοια, δεν υπάρχει ο άδειος χώρος. Από την ώρα που ένα ανθρώπινο μάτι κοιτάζει, πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να δει. Το να κοιτάζεις κάτι που είναι “άδειο” σημαί...

Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου