Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το Τρίτο Μάτι (1935-1937) περιοδικό τέχνης.

Τέταρτο τεύχος (εξαπλό), Αύγουστος 1937

Το τέταρτο και τελευταίο τεύχος  έχει τίτλο «Ο Νόμος του Αριθμού στη Φύση και στην Τέχνη». Στο «Είδος Εισαγωγής», που επιμελήθηκε ο Χατζηκυράκος-Γκίκας, γίνεται λόγος για το ρόλο και τη σημασία των Αριθμών και της Γεωμετρίας στη Φύση και τη Σκέψη από την εποχή των Πυθαγόρειων φιλοσόφων μέχρι και την «πιο μοντέρνα επιστήμη». Επίσης, αναφέρεται στις ρυθμικές σχέσεις  της Τέχνης του Λόγου, του Χορού, της Μουσικής, της Τεκτονικής και της Αρχιτεκτονικής, της Γλυπτικής αλλά και της Ζωγραφικής. Ακολουθούν τέσσερεις επεξηγηματικοί πίνακες. Το δεύτερο μέρος, ανοίγει με την «Κατανομή Κανόνος» του Ευκλείδη (325-265 π.Χ.) (η εισαγωγή από Θρ. Γεωργιάδη), ενώ υπάρχει πληθώρα άρθρων σχετικών με το Μαθηματικό Λογισμό στην Αρχιτεκτονική και τη Διακοσμητική («Η Αρμονία εν τη Αρχιτεκτονική Ποιήσει» του Αθ. Γεωργιάδου, «Οι Θεωρίες των Αρμονικών Χαράξεων εις την Αρχιτεκτονική» του Κ. Δοξιάδη, «Η Θεωρία του Αρχιτέκτονος Κ. Α. Δοξιάδη για τη Διαμόρφωση του Χώρου εις την Αρχαία Αρχιτεκτονική» του Δ. Πικιώνη, «Τα Μαθηματικά και η Διακοσμητική»). Το μέρος αυτό κλείνει με δύο κείμενα του Πικιώνη: «Ορθογωνικοί Δυναμικοί Κανόνες στο Επίπεδο και στο Χώρο» και «Αρμονία Χρωμάτων και Τόνων». Το τρίτο και τελευταίο μέρος, περιλαμβάνει μελέτες και άρθρα για το Χορό, την Ποίηση, το Λόγο και το Θέατρο («Ο Ιερός Χορός» του Κουρτ Ζαξ, «Ο Ρυθμός στο Λόγο» των Κλωντέλ, M. Ghyka, M. J. Servien, «Θέατρο» του Καραντινού). Ακολουθεί ένα εισαγωγικό κείμενο για το «Νόμο του Αριθμού στην Τέχνη και την Τεχνική», με δεκατρείς πίνακες, υπογεγραμμένο από τον Χατζηκυριάκο-Γκίκα. Ο ζωγράφος, στο σημείο αυτό, εξετάζει την «πλήρωση του γεωμετρικού κανόνος στην πρωτόγονη, αρχαία όσο και σύγχρονη τέχνη και τεχνική τους». Οι πίνακες, που συνοδεύουν το κείμενο, δείχνουν πόσο «εκπληκτική είναι η συγγένεια μεταξύ διαφορετικών κατά το είδος και την πρόθεση έργων». Τέλος, παρουσιάζονται αποσπάσματα του Κλέε με τίτλο «Παιδαγωγικό Βιβλίο»  και του Βασίλι Καντίνσκι (1866-1944) με τίτλο «Σημείο και Γραμμή Πάνω στην Επιφάνεια», συνοδευόμενα από σχέδιά τους, όπου ερμηνεύονται και αναλύονται ζωγραφικά στοιχεία. Στο τέλος του τόμου εξηγούνται οι λόγοι διακοπής έκδοσης του περιοδικού (οικονομικοί, εσωτερικές διαφωνίες, έλλειψη κοινού).

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η Μοντερνιστική Ζωγραφική του Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ. Της Ελεάννας Μαρτίνου.

Παρουσίαση και ανάλυση του κειμένου «Η μοντερνιστική ζωγραφική» του Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ, το οποίο περιλαμβάνεται στο βιβλίο Από τη μινιμαλιστική στην εννοιολογική τέχνη : μια κριτική ανθολογία , μτφρ.Ελεάννα Παναγού, Αθήνα, Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών , 2006. Διαφοροποιήσεις, ως προς τη θεωρία του Γκρίνμπεργκ, που εισάγονται από τον μινιμαλισμό και την εννοιολογική τέχνη. Της Ελεάννας Μαρτίνου      Στις δεκαετίες του 1940 και κυρίως του 1950 , στην ψυχροπολεμική Αμερική , παράλληλα με την ανάδυση του αφηρημένου εξπρεσσιονισμού , όσοι γράφουν για την τέχνη είναι κριτικοί , επιμελητές εκθέσεων και θεωρητικοί .Τις περισσότερες φορές είναι αυτοδίδακτοι και αποτελούν κατηγορία σαφώς διακριτή απ’όσους παράγουν το προς κρίση έργο , δηλαδή τους καλλιτέχνες . Κυρίαρχες είναι οι μορφές του Χάρολντ Ρόζενμπεργκ και κυρίως του Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ .    Ο Κλέμεντ Γκρίνμπεργκ τοποθέτησε τον εαυτό του στο απόλυτο κέντρο της ...

Το Παιχνίδι Των Ορίων Και Η Αίσθηση Του Μέτρου. Παρουσίαση της Ελεάννας Μαρτίνου στους φοιτητές του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών Αθήνας

[Παρουσίαση της Ελεάννας Μαρτίνου στους φοιτητές του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών Αθήνας, στα πλαίσια του μαθήματος Τέχνη και Χώρος (εαρινό εξάμηνο), διδάσκων : Τάκης Κουμπής ] 9 Απριλίου 2013, Πειραιώς 256, Αίθουσα μαθημάτων Μ.Ε.Τ.,  Α.Σ.Κ.Τ. --> Όπως σε μια ανθρώπινη σχέση, τα εμπόδια και η σύγκρουση σε μαθαίνουν να κινείσαι και να συζητάς, έτσι και στην κατασκευή μιας εικόνας, η ισορροπία εμφανίζεται τη στιγμή εκείνη που τα πυκνώματα και τα αραιώματα βρίσκουν το μέτρο τους. Ο μουσικός Τζόν Κέιτζ ισχυρίζεται : « Δεν υπάρχει αυτό που λέμε σιωπή. Πάντοτε κάτι συμβαίνει και δημιουργεί ήχους » . Ο Κειτζ περιέγραψε πως, ακόμα και σε ένα απομονωμένο από τους ήχους δωμάτιο, ακόμα και τότε άκουγε δύο πράγματα: τον ήχο της καρδιάς του και την πορεία του αίματός του στο κεφάλι του. Παρόμοια, δεν υπάρχει ο άδειος χώρος. Από την ώρα που ένα ανθρώπινο μάτι κοιτάζει, πάντα υπάρχει κάτι που μπορεί να δει. Το να κοιτάζεις κάτι που είναι “άδειο” σημαί...