Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Για την αναδρομική έκθεση του Γιάννη Τσαρούχη. Περιοδικό Βακχικόν τεύχος #9, Μάρτιος-Μάιος 2010. Της Ελεάννας Μαρτίνου.

Για την αναδρομική έκθεση του Γιάννη Τσαρούχη της Ελεάννας Μαρτίνου Έργο: Γιάννης Τσαρούχης, λάδι σε πανί, 73εκ επί 100εκ, 1972. Κάποτε ο Stravinsky ρώτησε μια γνωστή μου, πριν δει τα έργα μου, τι είδους ζωγραφική κάνω. Αυτή του είπε : -Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Ζωγραφίζει όπως όλος ο κόσμος. -Λυπηρό, απήντησε ο Stravinsky. Μιμείται ό,τι είναι της μόδας δηλαδή? Και φαίνεται τόσο έξυπνος... -Όχι, του αποκρίθηκε η γνωστή μου. Κάνει το ανάποδο. Ζωγραφίζει εκ του φυσικού, όπως όλος ο κόσμος. -Θέλετε να πείτε όπως δεν ζωγραφίζει πια κανένας...διόρθωσε ο Stravinsky. Πρέπει να δω το ταχύτερο έργα του. Μ’ενδιαφέρει πολύ ό,τι δεν κάνει όλος ο κόσμος. Γιάννης Τσαρούχης, Ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση, εκδ.Άγρα, 2006 Πριν λίγο καιρό, επισκέφθηκα με τους μαθητές μου του Ερασιτεχνικού Τμήματος Ζωγραφικής του Δήμου Αμαρουσίου την αναδρομική έκθεση του Γιάννη Τσαρούχη, στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Η έκθεση εκτείνεται σε δύο ορόφους, ενώ στο πέρασμα μεταξύ των δύο προβάλλεται ένα βίντε
Πρόσφατες αναρτήσεις

Από τον Giambattista Piranesi στο Matrix. Περιοδικό Βακχικόν τεύχος #7, Οκτώβριος 2009. Της Ελεάννας Μαρτίνου.

Θεωρητική υποστήριξη του εικαστικού έργου, στα πλαίσια της παρουσίασης Διπλωματικής εργασίας, στο διετές πρόγραμμα "Μεταπτυχιακό Εικαστικών Τεχνών" (2007-2009)στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Της Ελεάννας Μαρτίνου Έργο: "Οι Φανταστικές Φυλακές" του Τζοβάνι Μπατίστα Πιρανέζι (Giovanni Battista Piranesi) (1720-1778). Χαρακτικό. ΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ Ο χώρος είναι το στοιχείο που ανέκαθεν μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Στη διάρκεια της έρευνας γύρω από την έννοια του χώρου, εντόπισα κάποιες περιοχές που με προκάλεσαν να τις γνωρίσω. Η ίδια η ζωγραφική διαδικασία ως διαδικασία και χωρίς να υπάρχει εκ των προτέρων ένα προκαθορισμένο περιεχόμενο θεωρητικού χαρακτήρα, είναι αυτή που με οδήγησε στην εξερεύνηση. Θέλοντας να αποφύγω την εύκολη λύση των επικολλημένων υλικών επάνω στη ζωγραφική επιφάνεια ή ακόμα και τον όγκο του ίδιου του υλικού που βγαίνει έξω από τη ζωγραφική επιφάνεια και υπάρχει μέσα στον τρισδιάστατο, καρτεσιανό χώρο, επέλεξα να αλλάξω υλικά. Δηλαδή,

Νίκος Κεσσανλής. Περιοδικό Βακχικόν τ.5, Μάρτιος-Μάιος 2009. Της Ελεάννας Μαρτίνου

Μία σύντομη παρουσίαση της πορείας του Νίκου Κεσσανλή (1930 - 2004) της Ελεάννας Μαρτίνου Ο Νίκος Κεσσανλής γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1930. Είναι από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του μοντερνισμού με σπουδαία καλλιτεχνική δραστηριότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Μαθήτευσε από το 1944 έως το 1948 κοντά στον Κ. Σπυρόπουλο και στη συνέχεια φοίτησε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Γιάννη Μόραλη. Το 1947 συνέχισε τις σπουδές του στο Istituto Centrale del Restauro στη Ρώμη. Πήρε μέρος στο κίνημα informel και το 1960 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, όπου έμεινε μέχρι το 1980. Το 1951 δημιούργησε τις πρώτες χειρονομίες-αντικείμενα (με πανιά) και το 1963 το πρώτο φωτομηχανικό έργο. Το 1965 στη Μπιενάλε νέων του Παρισιού χρησιμοποίησε ως ενδιάμεσο την οθόνη, πάνω στην οποία προβάλλονταν οι σκιές των επισκεπτών. Το 1982 εκλέχθηκε καθηγητής στην ΑΣΚΤ και το 1988 εκπροσώπησε, μαζί με τον Βλάση Κανιάρη, την Ελλάδα στην Μπιενάλε της Βενετίας Η φωτομηχανική εικόνα Στ

Εικαστικά : Θέατρο σκιών ή Καραγκιόζης ; της Ελεάννας Μαρτίνου. Περιοδικό Βακχικόν, τεύχος 4, Δεκέμβριος 2008-Φεβρουάριος 2009

Εικαστικά : Θέατρο σκιών ή Καραγκιόζης ; της Ελεάννας Μαρτίνου «Σήμερα, ο κόσμος δεν γνωρίζει τον αληθινό Καραγκιόζη» (Καραγκιοζοπαίχτης, Άθως Δανέλλης, ΕΠΟΧΗ 28-11-2003) Τον Φεβρουάριο του 1999 στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη, ο καραγκιοζοπαίχτης Γιάννης Νταγιάκος έπαιξε το έργο για το Θέατρο Σκιών με τίτλο «Η τραγική ιστορία του Τζάκσον Πόλλοκ, αφηρημένου εξπρεσιονιστή» του συγγραφέα και σκηνοθέτη Απόστολου Δοξιάδη. Διαβάζουμε στην εφημερίδα Τα Νέα στις 28 Ιανουαρίου 1999: Πίσω από τον μπερντέ το φτωχό ξύλινο σπιτάκι στο Γουαϊόμινγκ του Τέξας μοιάζει τρομερά με την καλύβα του Καραγκιόζη και το παιδάκι που χοροπηδάει και κουνάει το μακρύ χεράκι του, ο Τζάκσον Πόλοκ μοιάζει πολύ με το φτωχό Κολλητήρι. Όμως, μιλά, αντιμιλά και τραγουδά εις άψογον αγγλικήν με τεξανική προφορά, στη διεθνή παρουσίαση που ετοίμασε ο Aπόστολος Δοξιάδης, που θα παιχθεί για τρεις μόνον ημέρες, την Τρίτη, την Τετάρτη και την Πέμπτη, στην Γκαλερί Ζουμπουλάκη της οδού Αγαθοδαίμονος 37 (κάθετος Πειραιώς τηλ. 3608.2

Ελένη Μυλωνά, συνέντευξη στην Ελεάννα Μαρτίνου. Περιοδικό ΧΡΟΝΟΣ τεύχος ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ, Νοέμβριος 2014.

Eπιμέλεια στήλης "Ο καλλιτέχνης του μήνα_Featured artist"της Ελεάννας Μαρτίνου στο Περιοδικό Χρόνος, http://www.chronosmag.eu/ Τεύχος ΔΕΚΑΕΝΝΕΑ, Νοέμβριος 2014. Σύνδεσμος: http://www.chronosmag.eu/index.php/l-1200.html ΕΛΕΝΗ ΜΥΛΩΝΑ: «μαθαίνω κάτι καινούργιο με κάθε νέο εργαλείο» Ε.Μα.: Ποιος είναι ο λόγος που σε οδήγησε σε έναν τρόπο ζωής που συνδέεται με την τέχνη; Ε.Μυ.: Μεγάλωσα με μια μητέρα γλύπτρια πολύ αφιερωμένη στη δουλειά της. Η ενασχόληση με την τέχνη, κάθε είδους, ήταν κάτι φυσιολογικό για όλη την οικογένεια. Εγώ ξεκίνησα όμως με τη δημοσιογραφία και η ανάγκη μου να εκφραστώ με εικόνες με οδήγησε στη φωτογραφία και την κινούμενη εικόνα –αρχικά κυρίως στο documentary film– σαν μορφή καταγραφής και επικοινωνίας. Σιγά σιγά όμως, και με την πρώτη μου έκθεση με φωτογραφία στην γκαλερί Ζουμπουλάκη, μπήκα στον εικαστικό χώρο με ένα καινούριο μέσο για την Ελλάδα την εποχή εκείνη. Ε.Μα.: Ποια είναι τα μέσα που χρησιμοποιείς στη δουλειά σου για να εκφραστείς εικαστ

Βασίλης Τσιτσάνης: 12 Σχέδια της Ελεάννας Μαρτίνου, 2015.

 

Λαβύρινθος, ο σύγχρονος μετρονόμος. Της Ελεάννας Μαρτίνου, 2017.

Το βίντεο "Immigration / Constellation_Human Labyrinth" παρουσιάστηκε στη Βενετία, στην ομαδική έκθεση Liquid Rooms-The Labyrinth, Palazzo Ca' Zanardi, 1-30 Μαρτίου 2018, σε επιμέλεια των Luca Curci & Andrea Chinellato. Αρχικά, δημιουργήθηκε το 2017 ως επίσημο βίντεο του Γιώργου Νταλάρα. (αναλυτικά:  https://www.youtube.com/watch?v=KlyB_dL3PCM ) Λαβύρινθος, ο σύγχρονος μετρονόμος Της Ελεάννας Μαρτίνου, Ιούνιος 2015 Κάπου ανάμεσα στις διαχωριστικές γραμμές υπάρχει κενό. Σε αυτό το ιδεατό εργαστήριο, καλείται η σκέψη να επιστρέψει στην πρωταρχική της μορφή, εκεί όπου ο ήχος των κρουστών οδηγεί την στρατιωτική πομπή μέσα στα χρόνια.  Ο πρώτος γλύπτης βασίζεται στον ήχο των κρουστών, που επιδρά στη μεμβράνη του εσωτερικού του αυτιού και καλείται να μεταμορφώσει σε εικόνα την ανεπαίσθητη παλλόμενη κίνηση της αφής και της επίδρασης του ήχου στο λαβύρινθο.  Το σώμα εμφανίζει το ίχνος αυτής της μεταμόρφωσης σε ύλη. Κάθε ανάσα δομεί το κενό ανάμεσα, τη σ