Φωτογραφία: Ελεάννα Μαρτίνου κατά τη δημιουργία των σκηνικών της παράστασης.
Performance ε πραγματικό χρόνο, κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης για τον Ουίλιαμ Σιούαρντ Μπάροουζ, το σημείο εκκίνησης είναι μια κρεμασμένη καπαρτίνα, μετέωρη και αέρινη, η οποία συνδέεται με ένα σκοινί με την επίσης μετέωρη μαγκούρα του εκλίποντος συγγραφέα, δια του ίχνους της παρουσίας του.
Κατά τη διάρκεια της παράστασης, το ίχνος του Μπάροουζ παραμένει στον αέρα, χωρίς καμμία αίσθηση σταθερότητας. Οι σύνδεσμοι είναι χαλαροί και εύθραυστοι, δημιουργώντας μέτρο και ισορροπία.
Στη σκηνή, οι μουσικοί Τάνια Γιαννούλη στο πιάνο και ο Γιάννης Νοταράς στα κρουστά, ο συγγραφέας Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης στην επιλογή και απαγγελία κειμένων του Ουίλιαμ Σιούαρντ Μπάροουζ και ο Πέρης Μιχαιλήδης στην ερμηνεία.
Η δράση ξεκινά με την τοποθέτηση 5 ανθρώπινων θραυσμάτων από λευκό γύψο στο μαύρο πάτωμα, όπου το κάθε τάμα δείχνει ως βέλος τον κάθε συμμετέχοντα, συμπεριλαμβανομένης και της ζωντανής φιγούρας που ξεκινάει να πλέκει το δίκτυο ανάμεσα στους πρωταγωνιστές κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Υλικά: χρωματιστά νήματα και σκοινιά καθώς και καλάμια, ως πρωτόλεια εργαλεία που συμβολίζουν την πρώτη γραφή, τη ζωγραφική. Το νήμα και η χαρτοταινία, ίχνη δέρματος και στίγματα μελανιού, απαρτίζουν το πλέγμα, ως υπόνοια των υλικών κατασκευής των πρώτων βιβλίων σε δέρμα και αργότερα σε επεξεργασμένο ξύλο και χαρτί.
Σε αντίστιξη με την πρωτόγονη χειρονομία και τα υλικά, στο κέντρο της σκηνής βρίκεται οθόνη βιντεοπροβολής, κατά την οποία παρατίθενται εικόνες από τα βιβλία του Μπάροουζ που εναλλάσσονται με εικόνες σκοποβολής, μία από τις λατρεμένες συνήθειες του συγγραφέα.
Ο ήχος κρούσης των καλαμιών κατά τη διάρκεια κατασκευής του καννάβου, καθώς και το σκίσιμο της χαρτοταινίας έρχονται σε διάλογο με τη μουσική της γλώσσας και απαγγελίας των κειμένων, καθώς και με τα κρουστά που εναλλάσσονται με σιωπές και πυκνώματα του απόκοσμου ηχοχρώματος του πιάνου.
Η σχέση και η σχάση αποτελούν το μέτρο που ορίζει την κατασκευή.
Το δίκτυο περιλαμβάνει τόσο το υλικό, όσο και τη σκιά του, με τη χρήση ειδικού προβολέα φωτισμού. Το πορτοκαλί χρώμα του φωτός συμβολίζει τη φωτιά και την καύση των βιβλίων, έναν στοχασμό πάνω στην ισορροπία κενού και γεμάτου, σκέψης και χειρωναξίας.
Οι αλληλεπιδράσεις των τεχνών σημαίνουν την εξωστρέφεια, ως δομή μιας πλέξης ανοιχτής σε διαρκείς μετακινήσεις, μέσα από χαλαρούς συνδέσμους, στα όρια καταστροφής και εξακτίνωσης σε ένα άπειρο σύμπαν, χωρίς γραμμική αρχή, μέση και τέλος. Αέναη εναλλαγή.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία/ Ερμηνεία: Πέρης Μιχαηλίδης
Κείμενα/ Μουσικές: Γιώργος - Ίκαρος Μπαμπασάκης
Εικαστικές Τεκμηριώσεις: Ελεάννα Μαρτίνου
Μουσική: Τάνια Γιαννούλη και Γιάννης Νοταράς
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου