Βόλτα. Της Ελεάννας Μαρτίνου.

Έργο: Ελεάννα Μαρτίνου, "Κανένας δεν μιλάει στο μετρό", μικτή τεχνική σε μουσαμά, 100εκ επί 100εκ, 2013

Περπατάω στην πόλη. Φοράω ακουστικά και ακούω Τhe Boy. Γύρω μου περπατάνε βιαστικά όρθια φαντάσματα. Χαζεύω το πεζοδρόμιο. Ακούω την κόρνα και το απότομο φρενάρισμα. Φωνές και βία. Στρίβω στο πρώτο στενό και συνεχίζω να περπατάω.  Αλλάζω πεζοδρόμιο για ν᾽ αποφύγω τον ενοχλητικό τύπο που με κοιτάει. Ξαφνικά μια κουτσουλιά σκάει δίπλα μου και στο τσακ γλιτώνω το μαύρο μου δερμάτινο. Στρίβω ξανά, έξω από το καφεκοπτείο. Το άρωμα του καφέ. Μετράω τα κέρματα της εβδομάδας και προχωράω. Μπαίνω στον εθνικό κήπο και ξαναβγαίνω. Αλλάζω κατεύθυνση, βλέπω από μακριά έναν παλιό συμμαθητή με χαρτοφύλακα και γυαλιστερό ασχεδίαστο παπούτσι. Ένα ζευγάρι περιμένει βαριεστημένα το φανάρι. Διασχίζω το γκρουπ με τα κίτρινα μπλουζάκια και συνεχίζω. Αφουγκράζομαι ήχους, βλέπω τα λαμπυρίσματα στα καπό των αυτοκινήτων, τα μηχανάκια εμφανίζονται από το πουθενά με ταχύτητα. Ο ταξιτζής μουτζώνει την ξανθιά που μιλάει στο κινητό ενώ αυτή, ατάραχη, τον προσπερνάει με το smart. Δύο πεζοί τρέχουν να περάσουν το δρόμο πηδώντας πάνω από τα κάγκελα. Σύνταγμα. Διασχίζω την πλατεία. Το συντριβάνι είναι κλειστό. Δύο αστυνομικοί πίνουν φραπέ στη γωνία. Ο τύπος με τα πατίνια επιμένει να βολτάρει ανάμεσα στους περαστικούς. Ομιλίες. Σε όλες τις γλώσσες. Και σε καμμία. Ερμού. Βιτρίνες. Παπούτσια. Πολλά παπούτσια. Χοντροκομμένα και γυαλιστερά. Παρπατάω αργά κοιτώντας τα παπούτσια. Φτάνω στην Καπνικαρέα. Σύμπλεγμα άγνωστης ιστορίας. Κρουστά. Ένας πρίγκιπας κρύβεται κάτω από κουρέλια. Ένα καλοντυμένο ευτραφές ζώο περνάει όρθιο τρώγοντας τυρόπιτα. Στρίβω δεξιά. Αρχίζει να νυχτώνει. Χτυπάει το κινητό μου. Δεν θέλω να μιλήσω. Παίρνω το δρόμο της επιστροφής. Το τρένο περνάει ανάμεσα στις κολώνες. Ακουστικά και σακίδια. Η μουσική της πόλης.